จัดหาเงินทุนโดยการกู้ระยะสั้น

วิธีการจัดหาเงินทุนโดยการกู้ระยะสั้น

เงินกู้ระยะสั้นจำแนกเป็น 2 ประเภทคือเงินกู้ระยะสั้นที่ไม่มีหลักประกันและเงินกู้ระยะสั้นที่มีหลักประการหนึ่งเงินกู้ระยะสั้นที่ไม่มีหลักประกันเป็นเงินกู้ที่ผู้กู้ต้องออกตั๋วสัญญาใช้เงินระบุจำนวนเงินกู้ระยะเวลากู้และอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ไว้เพื่อเป็นหลักฐานแก่ผู้ให้กู้ซึ่งก็คือธนาคารพาณิชย์โดยทั่วไปเงินกู้ระยะสั้นที่ธนาคารพาณิชย์ให้กู้ยืมมี 3 แบบคือ

1. วงเงินสินเชื่อหมายถึงข้อตกลงระหว่างธนาคารกับลูกค้าถึงจำนวนเงินสูงสุดของการกู้ยืมชนิดไม่มีหลักค้ำประกันที่ธนาคารตกลงให้ลูกค้ากู้ได้ภายในระยะเวลาหนึ่งโดยทั่วไปมักมีอายุไม่เกิน 1 ปีและครบกำหนดก็สามารถทำสัญญาใหม่ได้โดยธนาคารจะพิจารณารายละเอียดต่างๆเช่นเดียวกันกับการกู้ใหม่การกู้แบบนี้ธุรกิจต้องยื่นแสดงงบประมาณการงบการเงินต่างๆที่จัดทำขึ้นเช่นงบประมาณการงบแสดงฐานะการเงิน ณ วันสิ้นงวดประมาณการงบกำไรขาดทุนและงบประมาณเงินสดพร้อมทั้งงบการเงินปัจจุบันให้ธนาคารพิจารณาเพื่อตรวจสอบฐานะเครดิตและความจำเป็นต้องการใช้เงินทุนนอกจากนี้เมื่อธนาคารอนุมัติเงินกู้แล้วมักกำหนดให้ธุรกิจมีระยะเวลาปลอดหนี้สักระยะหนึ่งเช่นอย่างน้อย 30 วันในรอบ 1 ปีขณะเดียวกันธนาคารอาจเรียกคืนเงินที่ให้กู้ได้ถ้าพิจารณาเห็นว่าฐานะการเงินผู้กู้เปลี่ยนแปลงภายในทางที่ไม่ดีและยังอาจบังคับให้ผู้กู้ชำระหนี้เงินกู้ก่อนครบกำหนดได้ด้วย

2. ข้อตกลงเกี่ยวกับสินเชื่อหมุนเวียนหมายถึงข้อผูกพันตามกฎหมายที่ธนาคารยินยอมให้ผู้กู้สามารถกู้เงินได้ตามจำแนกที่ผู้กู้ต้องการเสมอภายในวงเงินที่กำหนดและระยะเวลาหนึ่งตามสัญญาไม่ว่าฐานะการเงินของผู้กู้จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรโดยที่ผู้กู้จะต้องเสียค่าธรรมเนียมผูกพันเงินกู้สำหรับส่วนของเงินกู้ที่ยังเหลืออยู่เนื่องจากเงินกู้แบบนี้ธนาคารต้องเตรียมเงินจำนวนหนึ่งตามที่ระบุไว้ในสัญญาไว้ให้ผู้กู้ตลอดเวลา

3. เงินกู้เฉพาะกรณีเป็นเงินกู้เฉพาะกรณีเมื่อผู้กู้ต้องการเงินทุนระยะสั้นเพื่อวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะซึ่งธนาคารจะประเมินค่าการขอกู้แต่ละครั้งแยกจากกันในแต่ละโครงการที่ผู้กู้เสนอมา

ในการกู้เงินระยะสั้นจากธนาคารพาณิชย์นอกจากจะพิจารณาถึงรูปแบบการกู้ยืมทั้ง 3 แบบดังกล่าวข้างต้นแล้วธุรกิจควรคำนึงถึงปัจจัยสำคัญอื่นๆประกอบด้วยเช่นอัตราดอกเบี้ยเงินกู้เงินฝากขั้นต่ำคงเหลือในบัญชีและค่าธรรมเนียมผูกพันเงินกู้

อัตราดอกเบี้ยเงินกู้โดยทั่วไปอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ที่ธนาคารคิดจากผู้กู้แต่ละรายจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับฐานะการเงินผู้กู้ระยะเวลาที่กู้และภาวะของตลาดเงินในช่วงเวลาที่กู้เช่นอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ที่มีค่าเท่ากับ 5 เปอร์เซ็นต์หรือ 1% เป็นต้น หมายความว่าธนาคารจะกำหนดอัตราดอกเบี้ยต่ำสุดที่ธนาคารคิดกับลูกค้าขั้นหนึ่งซึ่งเป็นลูกค้าที่ดีที่สุดของธนาคารวิธีจ่ายดอกเบี้ยเมื่อครบกำหนดคืนเงินกู้ซึ่งผู้กู้จะได้รับเงินจากธนาคารเต็มจำนวนที่ขอกู้และชำระเงินต้นพร้อมกับดอกเบี้ยในวันครบกำหนดส่วนอีกวิธีหนึ่งจ่ายดอกเบี้ยล่วงหน้าก่อนให้ใช้เงินกู้ซึ่งผู้กู้จะได้รับจากธนาคารไม่เต็มตามจำนวนที่ขอกู้กรอธนาคารหักดอกเบี้ยที่ต้องจ่ายไว้ล่วงหน้าและเมื่อครบกำหนดผู้กู้ก็จะชำระคืนเฉพาะเงินต้น

เงินฝากขั้นต่ำคงเหลือในบัญชีเป็นเงินฝากขั้นต่ำที่ธนาคารกำหนดให้ผู้กู้ต้องมีไว้ในบัญชีเงินฝากกระแสรายวันโดยฝากไว้เป็นอัตราส่วนกับวงเงินที่ขอกู้การกู้เงินแบบที่ธนาคารกำหนดให้ผู้กู้ต้องมีเงินฝากขั้นต่ำคงเหลือในบัญชีนี้อัตราดอกเบี้ยเงินกู้ที่ธนาคารระบุไม่ใช่อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงเช่นบริษัทหนึ่งขอกู้เงินจำนวน 1 ล้านบาทระยะเวลา 1 ปีอัตราดอกเบี้ย 15% โดยธนาคารกำหนด 10% กรณีเช่นนี้บริษัทจะได้เงินกู้ไปจริงเพียง 900,000 บาทโดยต้องมีเงินฝากขั้นต่ำคงเหลือในบัญชีกระแสรายวัน 100,000 บาทและเสียดอกเบี้ยเงินกู้ 150,000 บาท15% ดังนั้น อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงจะเป็น150000/900000=16.67%ซึ่งสูงกว่าอัตราดอกเบี้ยที่ธนาคารระบุไว้

ค่าธรรมเนียมผูกพันเงินกู้เป็นค่าธรรมเนียมที่เกิดจากเงื่อนไขของข้อตกลงเกี่ยวกับสินเชื่อหมุนเวียนเช่นบริษัทพอเพียงจำกัดทำสัญญาข้อตกลงเกี่ยวกับสินเชื่อหมุนเวียนกับธนาคารแห่งหนึ่งเพื่อขอกู้เงินจำนวน 1 ล้านบาทอัตราดอกเบี้ย 12.5% โดยต้องดำรงเงินฝากขั้นต่ำคงเหลือในบัญชีไว้ 10% ของเงินกู้และต้องจ่ายค่าธรรมเนียมผูกพันเงินกู้ 0.5 เปอร์เซ็นต์ของวงเงินกู้ที่ไม่ได้ใช้ดังนั้นถ้าตลอดปีที่ผ่านมาบริษัทกู้เงินไป 600,000 บาทจ่ายชำระเงินต้นและดอกเบี้ยเมื่อครบกำหนดต้นทุนของเงินทุนที่ได้จากการกู้ยืมที่แท้จริงจะเท่ากับ 14.2 6 เปอร์เซ็นต์ซึ่งสูงกว่าอัตราดอกเบี้ยที่ระบุไว้

เงินกู้ระยะสั้นที่มีหลักประกันธุรกิจขนาดเล็กหรือธุรกิจที่เพิ่งเริ่มดำเนินการซึ่งฐานะเครดิตไม่ดีพออาจไม่สามารถกู้เงินระยะสั้นที่ไม่มีหลักทรัพย์ค้ำประกันดังนั้นการกู้ยืมจึงต้องเป็นเงินกู้ชนิดมีหลักทรัพย์ค้ำประกันเพื่อช่วยลดความเสี่ยงในหนี้สูญของผู้ให้กู้และเนื่องจากหลักทรัพย์ที่นำมาค้ำประกันเงินกู้อาจมีมูลค่าลดลงได้ในเวลาต่อมาผู้ให้กู้จึงมักกำหนดจำนวนเงินให้กู้ภัยต่ำกว่ามูลค่าของหลักทรัพย์ที่นำมาค้ำประกันส่วนต่างระหว่างข้อมูลค่าของหลักทรัพย์ค้ำประกันกับจำนวนเงินกู้ที่ให้กู้เรียกว่าส่วนเกินความปลอดภัยของผู้ให้กู้ถ้าผู้กู้ไม่สามารถชำระหนี้ผู้ให้กู้ก็สามารถขยายหลักทรัพย์ค้ำประกันเพื่อใช้ชำระหนี้แทนเงินซึ่งถ้าเงินที่ได้จากการขายหลักทรัพย์ค้ำประกันสูงกว่าจำนวนเงินกู้พร้อมดอกเบี้ยที่ต้องชำระจำนวนเงินส่วนที่เกินนี้ผู้ให้กู้ก็จะคืนให้ผู้กู้แต่ถ้าจำนวนเงินที่ได้จากการขายหลักทรัพย์ค้ำประกันน้อยกว่าจำนวนเงินที่เป็นอยู่ส่วนต่างที่ยังเหลืออยู่จะถือเป็นเงินกู้ชนิดไม่มีหลักทรัพย์ค้ำประกันต่อไปหลักทรัพย์ที่สามารถนำไปใช้ค้ำประกันเงินกู้ระยะสั้นโดยทั่วไปมักใช้บัญชีลูกหนี้และสินค้าคงเหลือ